“One stop shopping” was het voorbije decennium een voorbeeld voor heel wat lokale besturen. Het begrip is overgewaaid uit de Angelsaksische wereld, en geeft een model weer waarbij een burger maar één adres hoeft te kennen voor overheidsdienstverlening. Die overheid werkt aan de binnenkant op een geïntegreerde wijze, zodat de burger perfect geholpen kan worden aan dat loket, of dat nu fysiek of virtueel is.
Van het kastje naar de muur
Intussen is het “one stop shopping” model al wat genuanceerd, en zien besturen in dat het slechts één van de mogelijke modellen is. Je kan gedecentraliseerd werken, loketten volgens thema’s inrichten, bundelen of toch wat thematisch verspreiden, allemaal afhankelijk van je lokale situatie.
Maar wat overblijft is de idee dat het lokale bestuur haar aantal ingangen voor burgers best beperkt houdt, en dat we in lokale besturen best zoveel als mogelijk samenwerken met elkaar, precies om gebundelde antwoorden geven aan de vragen van burgers. Het kastje en de muur vermijden dus.
Samenwerking
Maar we zijn er nog niet. Niet alleen is er nog een hoop werk te verrichten: samenwerking binnen de gemeente of het OCMW, samenwerking tussen OCMW en gemeente, samenwerking met andere partners in de gemeente en vooral ook de samenwerking tussen de federale, Vlaamse, provinciale en lokale overheid. In Nederland zegt het Antwoord-project (www.antwoord.nl) dat binnen een aantal jaar het lokale bestuur een unieke toegangspoort moet kunnen bieden naar alle overheden.
Meer lezen: http://antwoord.nl/overantwoord,concept.html
TEXTZ 