Via talrijke experimenten, onder de naam Right to Challenge, krijgt de idee van de participatiesamenleving steeds meer vorm in Nederlandse en Britse steden. Zo kunnen burgers hun gemeente uitdagen om een publieke dienst -zwembad, sportclub, buurthuis, zorgcentrum…- over te nemen. In Vlaanderen is dit nog niet aan de orde, maar wat als dit in de toekomst wel mogelijk zou zijn? Zou dit burgers effectief meer greep geven op het beleid? Of is deze concrete invulling van de participatiesamenleving vooral een mooi verpakte besparingsoperatie? Hoog tijd om de kansen en gevaren kritisch onder de loep te nemen.
“In Nederland woedt er een hevig debat over de zogeheten ‘participatiesamenleving’. Bij ons gebeurt dat stommelings”, zei oud minister en groen boegbeeld Mieke Vogels deze zomer in de krant De Morgen. “Ik ben bang dat we over tien jaar gaan zeggen dat we deze hele revolutie onbewust hebben laten passeren.” Niet zonder slag of stoot als het van De Wakkere Burger afhangt.
Op 24 november 2016 organiseerde DWB een kritische reflectienamiddag over dit thema. Bart Noels modereerde het panelgesprek.
Foto: marlies van bouwel, VVSG
TEXTZ 